Hoe alles ooit zo dichtbij was
En nu weer ver van me verwijderd is.
Hoe mijn wereld werd verplaatst en omvergeworpen
En terug meer op zijn plaats staat.
Hoe ik snel weg wil van hoe alles was
En wil hollen naar me te wachten staat.
maandag 23 januari 2012
woensdag 28 december 2011
Het leven
Volgens mij is het leven
een aaneenschakeling van steeds dezelfde handelingen,
een verzameling van rituelen
en een spiraal van gewoonten.
een aaneenschakeling van steeds dezelfde handelingen,
een verzameling van rituelen
en een spiraal van gewoonten.
vrijdag 16 december 2011
Een laatste keer
Jammer genoeg begint er van alles een laatste keer te komen.
Een laatste keer naar Paul Valery. Alle lessen zijn achter de rug. Ook de examens zijn al verleden tijd. Ik heb bij alle examens een goed gevoel. Er is één vak waarvoor ik een beetje twijfels heb wat het eindresultaat betreft. Maar ik vermoed wel dat het ok zal zijn. Als ik in België kan slagen, moet dat in Frankrijk zeker mogelijk zijn!
Een laatste keer vroeg opstaan. Mijn voorlaatste examen begon al om kwart na acht 's ochtends, en dat op een zaterdag. Aangezien voor vele studenten het (feest)weekend al begonnen was, werd mijn reukorgaan het slachtoffer van een nogal onaangenaam geurenpalet: een mengeling van vervlogen alcohol en lege magen.
Een laatste keer met vrienden afspreken. Er zijn al enkele studenten weer in hun thuisland. Hopelijk kan ik iedereen nog zien voor onze wegen helemaal scheiden.
Een laatste keer op daguitstap. Samen met vier vrienden, ben ik gisteren naar Saint-Martin-de-Londres en naar Ganges geweest. Die dorpjes stelden eigenlijk niet zo heel veel voor. Maar het was wel een super plezante dag! Bovendien heb ik daar ontdekt dat er blijkbaar een kleine natuurliefhebber in mij schuilt. Montpellier is een drukbezochte stad met maar heel weinig parken of rustige plekjes. Ik, stadliefhebber, heb nooit het gevoel gehad een groene oase te missen. Toch vond ik het heel verademend om gisteren omringd te zijn door een uitgestrekt en heuvelachtig natuurlandschap. Ik heb voor de laatste dagen m'n longen vol verse lucht gezogen.
Een laatste keer weekinkopen. Vanaf nu geen gezeul meer met zware zakken en geen geklungel meer op overvolle aangedampte bussen. Enkel nog het eten om de laatste dagen door te komen.
Een laatste keer naar mijn geliefde justitiegebouwen. Vandaag ben ik voor de eerste keer een publieke zitting gaan bijwonen in het Tribunal de Première Instance. Dat was heel interessant, maar toch wel wat aangrijpend ook. Criminaliteit wordt vaak enkel vanop afstand waargenomen. Maar deze namiddag waren de gruwelijke feiten en de bijhorende emoties wel even heel dichtbij. Enorm boeiend om dat mee te maken!
Zo zijn er nog vele andere laatste keren. Over enkele dagen zelfs een laatste laatste keer. De finish is dus duidelijk in zicht. Het doet raar te weten dat het bijna gedaan is. Op sommige momenten lijkt mijn terugreis nog heel onwezenlijk en lijkt Schoten nog veraf. Op andere momenten daarentegen, dringt het goed tot me door dat ik binnen een week weer op Vlaamse bodem verblijf. Ik kijk daar heel hard naar uit, en tegelijkertijd kijk ik er heel hard tegenop om mijn nieuwe thuis te moeten achterlaten. Dat kan volgens mij alleen maar een bevestiging zijn van hoe goed ik het hier heb gehad en nog steeds heb. Maar in Schoten is het ook altijd goed geweest, dus ik ben er zeker van dat ik daar snel weer mijn plekje vind.
Een laatste keer naar Paul Valery. Alle lessen zijn achter de rug. Ook de examens zijn al verleden tijd. Ik heb bij alle examens een goed gevoel. Er is één vak waarvoor ik een beetje twijfels heb wat het eindresultaat betreft. Maar ik vermoed wel dat het ok zal zijn. Als ik in België kan slagen, moet dat in Frankrijk zeker mogelijk zijn!
Een laatste keer vroeg opstaan. Mijn voorlaatste examen begon al om kwart na acht 's ochtends, en dat op een zaterdag. Aangezien voor vele studenten het (feest)weekend al begonnen was, werd mijn reukorgaan het slachtoffer van een nogal onaangenaam geurenpalet: een mengeling van vervlogen alcohol en lege magen.
Een laatste keer met vrienden afspreken. Er zijn al enkele studenten weer in hun thuisland. Hopelijk kan ik iedereen nog zien voor onze wegen helemaal scheiden.
Een laatste keer op daguitstap. Samen met vier vrienden, ben ik gisteren naar Saint-Martin-de-Londres en naar Ganges geweest. Die dorpjes stelden eigenlijk niet zo heel veel voor. Maar het was wel een super plezante dag! Bovendien heb ik daar ontdekt dat er blijkbaar een kleine natuurliefhebber in mij schuilt. Montpellier is een drukbezochte stad met maar heel weinig parken of rustige plekjes. Ik, stadliefhebber, heb nooit het gevoel gehad een groene oase te missen. Toch vond ik het heel verademend om gisteren omringd te zijn door een uitgestrekt en heuvelachtig natuurlandschap. Ik heb voor de laatste dagen m'n longen vol verse lucht gezogen.
Een laatste keer weekinkopen. Vanaf nu geen gezeul meer met zware zakken en geen geklungel meer op overvolle aangedampte bussen. Enkel nog het eten om de laatste dagen door te komen.
Een laatste keer naar mijn geliefde justitiegebouwen. Vandaag ben ik voor de eerste keer een publieke zitting gaan bijwonen in het Tribunal de Première Instance. Dat was heel interessant, maar toch wel wat aangrijpend ook. Criminaliteit wordt vaak enkel vanop afstand waargenomen. Maar deze namiddag waren de gruwelijke feiten en de bijhorende emoties wel even heel dichtbij. Enorm boeiend om dat mee te maken!
Zo zijn er nog vele andere laatste keren. Over enkele dagen zelfs een laatste laatste keer. De finish is dus duidelijk in zicht. Het doet raar te weten dat het bijna gedaan is. Op sommige momenten lijkt mijn terugreis nog heel onwezenlijk en lijkt Schoten nog veraf. Op andere momenten daarentegen, dringt het goed tot me door dat ik binnen een week weer op Vlaamse bodem verblijf. Ik kijk daar heel hard naar uit, en tegelijkertijd kijk ik er heel hard tegenop om mijn nieuwe thuis te moeten achterlaten. Dat kan volgens mij alleen maar een bevestiging zijn van hoe goed ik het hier heb gehad en nog steeds heb. Maar in Schoten is het ook altijd goed geweest, dus ik ben er zeker van dat ik daar snel weer mijn plekje vind.
vrijdag 2 december 2011
Vivre comme un coq en pâte
Ondertussen is het werk rond mijn bachelorpaper heel hard opgeschoten! Ik ben daar ongelofelijk gelukkig mee want de tijd begint stilaan te korten. Bovendien wilde ik ook m'n inspanningen beloond zien. Bij dezen kan ik jullie vertellen dat me dat grotendeels gelukt is. Ik heb in tussentijd veel afspraken gehad, met verschillende mensen. Eerst en vooral heb ik me geïnformeerd over de algemene werkwijze van de gerechtstolken, de lijst(en) waarop hun contactgegevens staan, hun verdiensten, de deontologie waaraan ze zich moeten houden,... Eenmaal ik van die zaken voldoende op de hoogte was, vond ik het hoog tijd om eens te gaan praten met gerechtstolken zelf. Ik heb dat niet sneller willen doen omdat ik eerst een beter inzicht wilde hebben in hun werksfeer en me niet zonder enige voorkennis met hen aan een gesprek te moeten wagen. Ik heb dus vervolgens meer dan twintig tolken via mail gecontacteerd. Vier onder hen hebben gereageerd op mijn mail en ik heb afgesproken met drie van hen (aangezien de vierde niet tijdig vrij was). Dat waren drie enorm verrijkende gesprekken! Maar ook alle drie totaal verschillend. Ik vind het heel tof dat die drie mensen me een uiteenlopende visie op hun werk en omgeving hebben kunnen geven. Zo heb ik, denk ik, een vrij volledig en correct beeld van het beroep van de Franse gerechstolken. Het aangename contact met die tolken heeft me nog meer aangemoedigd om zelf in de toekomst ook zoiets te gaan doen. Bovendien had ik eindelijk het gevoel van eens een gesprek te kunnen voeren over iets wat me echt interesseert. Ik vind dat de Franse studenten hier vaak heel onbekwaam en inhoudloos zijn. Maar bij die drie vrouwen voelde ik me echt helemaal in mijn eigen interessesfeer! Super plezant!
Ook vanmorgen heb ik weer wat ondernomen. Ik had al verschillende keren gevraagd wanneer ik eens een publieke zitting zou kunnen meemaken waarin een tolk aanwezig zou zijn Maar blijkbaar is dat niet zo evident aangezien die meestal in strafzaken worden ingeschakeld en dat nu net de zaken zijn die meestal niet voor publiek toegankelijk zijn. Toch ben ik gisteren op het Cour d'appel nog eens gaan informeren of die mogelijkheid niet bestaat. Een griffier stelde me voor om vandaag terug te komen omdat er een persoon van Marokkaanse afkomst zou worden ondervraagd omdat hij illegaal in Frankrijk verblijft, het bevel heeft gekregen het Franse grondgebied te verlaten en daartegen beroep heeft aangetekend. Ik vond dat een super tof voorstel en ben er dus ook op ingegaan. Jammer genoeg heeft de ondervraging niet heel lang geduurd want de advocaat van de beklaagde bleek afstand te hebben gedaan van de zaak. Er moest dus een andere advocaat worden aangewezen en daarom is de ondervraging gedurende een zekere tijd geschorst. Ik ben in tussentijd vertrokken omdat ik nog aardig wat studeerwerk had. Maar de griffier heeft beloofd me te contacteren voor een volgende zaak met tolk. Ik hoop dus dat hij zich daaraan houdt. Mocht dat niet het geval zijn, ga ik zelf na mijn examens nog wel zeker eens horen. Momenteel heb ik geen tijd meer om tot ginder te gaan. Ik vond het vanmorgen in ieder geval al heel boeiend en leerrijk. Gegarandeerd sta ik daar na mijn examens terug!
Wat die examens betreft... Er komt momenteel nogal veel bij elkaar. Ik heb al een eerste examen achter de rug en dat ging goed. De anderen komen er weldra aan. Het is dus studeren geblazen. Maar tussendoor heb ik nog les van de vakken waarvan het examen pas op het einde van de reeks plaatsvindt. Daarenboven ben ik nog bezig met de paper, wat niet anders kan omdat ik hier bepaalde dingen op tijd moet weten. Het is dus vrij tot zeer druk, zeker omdat het koken en kuisen er ook bijkomt. Ik ben dus op het einde van de dag heel blij dat ik even op m'n stoel kan gaan zitten en kan niksen om daarna zalig te gaan slapen. Rust is heel welgekomen de laatste dagen!
Om nog even terug te komen op de "inhoudloosheid" van sommige mensen hier. Het blijft me verbazen hoe onwetend sommige mensen zijn. Vandaag botste ik bijvoorbeeld op een magistraat die niet wist welke talen er in België gesproken worden! Zo iemand zouden ze toch z'n fuctie moeten afnemen?! Sinds mijn verblijf hier, ben ik er rotsvast van overtuigd dat de meeste verlichte geesten eerder in noordelijke gebieden wonen. Ik heb zo het gevoel dat er in Frankrijk op alle gebied een grote nonchalance heerst. Zo ook op Paul Valéry. Nu de meeste lessen achter de rug zijn, denk ik wel dat ik een balans kan opmaken van wat ik daar heb bijgeleerd. Sommige lessen waren, zoals dat altijd en overal het geval is, interresanter dan anderen. Ondanks het feit dat ik veel moet studeren nu, blijf ik bij het feit dat het niveau hier lager ligt dan op Lessius. Langs de ene kant is dat tof. Maar langs de andere kant merk ik dat ik wat op m'n honger blijf zitten en nood heb aan meer input.
Vorige week is er hier iemand van EDF, een elektriciteitsmaatschappij, langsgeweest om naar het geluid in m'n studio te komen luisteren. Maar die man beweerde dat hij er niets aan kon veranderen en er een echte technicien moest gecontacteerd worden. De directrice van de residentie is er daarentegen sterk van overtuigd dat het wel degelijk EDF is die het probleem moet oplossen. Daarom komt er maandag opnieuw iemand van die maatschappij langs.
Zoals jullie misschien al wel door de regels door, of zelfs letterlijk, konden lezen, schiet er maar een beperkte tijd over om even op adem te komen. Toch maak ik elke maandagavond tijd vrij om te gaan lopen. Eigenlijk vind ik dat echt absoluut niet tof. Maar op die manier die ik toch iets aan m'n conditie en kan ik wat stoom aflaten na een drukke week. Vorige week ben ik zaterdagnammidag naar la Fête des Vignes geweest op het Place de la Comédie. Daar kon je voor een luttele twee euro een glas en drie wijndegustaties krijgen. Een ideale ontspanning, en dat onder een blauwe hemel en een warme zon. Vanaf dit weekend begint de kerstmarkt daar. Ik vind het een beetje raar want ondanks die markt en het feit dat er een grote kerstboom staat, is het hier nog echt lenteweer en lijkt het zo "onkerstmisachtig".
Toch heb ik heel veel zin in Kerstmis: in iedereen terugzien, in gezellig samenzijn, in lekker eten,... Toch wil ik daar nog niet te hard naar uitkijken want weer in België zijn betekent niet meer in Montpellier vertoeven. Ik heb een heel dubbel gevoel rond mijn terugkeer naar Schoten city. Niet omdat ik niet terug wil, integedeel, maar wel omdat ik het leven hier in Montpellier zal moeten staken. Maar misschien is dat nu net wat van mij een blijvende Montpelliéraine zal maken, stakingen zijn hier toch alledaagse kost. Zo neem ik zelfs met mijn vertrek hun gewoontes mee. In ieder geval neem ik de dagen maar zoals ze zich aanbieden: eerst nog wat werken en profiteren van deze zuidelijke stad om daarna weer naar het vertrouwde noordelijke Antwerpen te trekken. Zo zal het zijn, en zo is het ook goed.
Alvorens dit bericht de digitale wereld in te sturen toch nog een laatste iets. Vroeger, en daarmee verwijs ik naar zo'n drie, vier of vijf jaar geleden, schreef ik regelmatig. Sinds ik deze blog heb, is die goesting weer aangewakkerd. Ik vind schrijven opnieuw plezierig. Natuurlijk heb ik niet de ambitie, en ook niet het talent, om de nieuwe Montaigne of Rousseau of wie dan ook te worden. Nog minder weet ik hoe ik aan die "schrijfdrang" uiting moet geven.
Ook vanmorgen heb ik weer wat ondernomen. Ik had al verschillende keren gevraagd wanneer ik eens een publieke zitting zou kunnen meemaken waarin een tolk aanwezig zou zijn Maar blijkbaar is dat niet zo evident aangezien die meestal in strafzaken worden ingeschakeld en dat nu net de zaken zijn die meestal niet voor publiek toegankelijk zijn. Toch ben ik gisteren op het Cour d'appel nog eens gaan informeren of die mogelijkheid niet bestaat. Een griffier stelde me voor om vandaag terug te komen omdat er een persoon van Marokkaanse afkomst zou worden ondervraagd omdat hij illegaal in Frankrijk verblijft, het bevel heeft gekregen het Franse grondgebied te verlaten en daartegen beroep heeft aangetekend. Ik vond dat een super tof voorstel en ben er dus ook op ingegaan. Jammer genoeg heeft de ondervraging niet heel lang geduurd want de advocaat van de beklaagde bleek afstand te hebben gedaan van de zaak. Er moest dus een andere advocaat worden aangewezen en daarom is de ondervraging gedurende een zekere tijd geschorst. Ik ben in tussentijd vertrokken omdat ik nog aardig wat studeerwerk had. Maar de griffier heeft beloofd me te contacteren voor een volgende zaak met tolk. Ik hoop dus dat hij zich daaraan houdt. Mocht dat niet het geval zijn, ga ik zelf na mijn examens nog wel zeker eens horen. Momenteel heb ik geen tijd meer om tot ginder te gaan. Ik vond het vanmorgen in ieder geval al heel boeiend en leerrijk. Gegarandeerd sta ik daar na mijn examens terug!
Wat die examens betreft... Er komt momenteel nogal veel bij elkaar. Ik heb al een eerste examen achter de rug en dat ging goed. De anderen komen er weldra aan. Het is dus studeren geblazen. Maar tussendoor heb ik nog les van de vakken waarvan het examen pas op het einde van de reeks plaatsvindt. Daarenboven ben ik nog bezig met de paper, wat niet anders kan omdat ik hier bepaalde dingen op tijd moet weten. Het is dus vrij tot zeer druk, zeker omdat het koken en kuisen er ook bijkomt. Ik ben dus op het einde van de dag heel blij dat ik even op m'n stoel kan gaan zitten en kan niksen om daarna zalig te gaan slapen. Rust is heel welgekomen de laatste dagen!
Om nog even terug te komen op de "inhoudloosheid" van sommige mensen hier. Het blijft me verbazen hoe onwetend sommige mensen zijn. Vandaag botste ik bijvoorbeeld op een magistraat die niet wist welke talen er in België gesproken worden! Zo iemand zouden ze toch z'n fuctie moeten afnemen?! Sinds mijn verblijf hier, ben ik er rotsvast van overtuigd dat de meeste verlichte geesten eerder in noordelijke gebieden wonen. Ik heb zo het gevoel dat er in Frankrijk op alle gebied een grote nonchalance heerst. Zo ook op Paul Valéry. Nu de meeste lessen achter de rug zijn, denk ik wel dat ik een balans kan opmaken van wat ik daar heb bijgeleerd. Sommige lessen waren, zoals dat altijd en overal het geval is, interresanter dan anderen. Ondanks het feit dat ik veel moet studeren nu, blijf ik bij het feit dat het niveau hier lager ligt dan op Lessius. Langs de ene kant is dat tof. Maar langs de andere kant merk ik dat ik wat op m'n honger blijf zitten en nood heb aan meer input.
Vorige week is er hier iemand van EDF, een elektriciteitsmaatschappij, langsgeweest om naar het geluid in m'n studio te komen luisteren. Maar die man beweerde dat hij er niets aan kon veranderen en er een echte technicien moest gecontacteerd worden. De directrice van de residentie is er daarentegen sterk van overtuigd dat het wel degelijk EDF is die het probleem moet oplossen. Daarom komt er maandag opnieuw iemand van die maatschappij langs.
Zoals jullie misschien al wel door de regels door, of zelfs letterlijk, konden lezen, schiet er maar een beperkte tijd over om even op adem te komen. Toch maak ik elke maandagavond tijd vrij om te gaan lopen. Eigenlijk vind ik dat echt absoluut niet tof. Maar op die manier die ik toch iets aan m'n conditie en kan ik wat stoom aflaten na een drukke week. Vorige week ben ik zaterdagnammidag naar la Fête des Vignes geweest op het Place de la Comédie. Daar kon je voor een luttele twee euro een glas en drie wijndegustaties krijgen. Een ideale ontspanning, en dat onder een blauwe hemel en een warme zon. Vanaf dit weekend begint de kerstmarkt daar. Ik vind het een beetje raar want ondanks die markt en het feit dat er een grote kerstboom staat, is het hier nog echt lenteweer en lijkt het zo "onkerstmisachtig".
Toch heb ik heel veel zin in Kerstmis: in iedereen terugzien, in gezellig samenzijn, in lekker eten,... Toch wil ik daar nog niet te hard naar uitkijken want weer in België zijn betekent niet meer in Montpellier vertoeven. Ik heb een heel dubbel gevoel rond mijn terugkeer naar Schoten city. Niet omdat ik niet terug wil, integedeel, maar wel omdat ik het leven hier in Montpellier zal moeten staken. Maar misschien is dat nu net wat van mij een blijvende Montpelliéraine zal maken, stakingen zijn hier toch alledaagse kost. Zo neem ik zelfs met mijn vertrek hun gewoontes mee. In ieder geval neem ik de dagen maar zoals ze zich aanbieden: eerst nog wat werken en profiteren van deze zuidelijke stad om daarna weer naar het vertrouwde noordelijke Antwerpen te trekken. Zo zal het zijn, en zo is het ook goed.
Alvorens dit bericht de digitale wereld in te sturen toch nog een laatste iets. Vroeger, en daarmee verwijs ik naar zo'n drie, vier of vijf jaar geleden, schreef ik regelmatig. Sinds ik deze blog heb, is die goesting weer aangewakkerd. Ik vind schrijven opnieuw plezierig. Natuurlijk heb ik niet de ambitie, en ook niet het talent, om de nieuwe Montaigne of Rousseau of wie dan ook te worden. Nog minder weet ik hoe ik aan die "schrijfdrang" uiting moet geven.
donderdag 17 november 2011
Nog een dikke maand
Enkele korte weetjes, om jullie toch ietwat op de hoogte te houden:
Twee weken geleden is er hier in Montpellier en in de omliggende steden een alerte rouge afgekondigd. Dat houdt in dat er ongewone weersomstandigheden worden verwacht en dat ze de mensen aanraden om binnen te blijven en enkel buiten te komen wanneer het echt nodig is. Na enkele uren bleek dat ook echt wel nodig te zijn. Het regende en onweerde namelijk stevig. Verschillende mensen hebben met wateroverlast te kampen gehad. Maar gelukkig ben ik daarvan gespaard gebleven.
Ik heb de eerste uitslagen van m'n tussentijdse examen gekregen en die waren alle drie heel goed! Het vierde resultaat krijg ik pas maandag te horen. Waar ik blijkbaar wel niet zo sterk in ben, zijn mega gedetailleerde tekstanalyses. Voor een aantal vakken moeten we geregeld taken maken en vaak gaat het dan om de ene of de andere manier van tekstanalyse. Ik steek daar elke keer opnieuw veel tijd in en heb ook telkens het gevoel dat ik een goede analyse hebt opgebouwd. Maar wanneer ik dan de verbetering krijg, blijken de professoren toch niet altijd even overtuigd te zijn van mijn werk.Ik weet niet echt hoe ik daar verbetering in kan brengen want als ik ga vragen hoe ik het dan beter moet doen, geven ze daar geen echt antwoord op. Gelukkig wegen die taken, hoe gek het ook is, meestal niet zwaar door in het eindtotaal. Enkel voor het vak Outils et théorie d'analyse heb ik een beetje m'n bedenkingen wat het eindexamen betreft. Die les wordt gegeven door een jong ventje dat zichzelf nogal heel intelligent vindt maar wel vrij onbekwaam is als het op lesgeven aankomt. Hij is zo'n beetje van het type "vakidioot": hij weet ongelofelijk veel over Franse literatuur en literaire analyses maar kan het niet overbrengen en vooral geen deftige antwoorden op mijn vragen geven. Maar ja, we zien wel hoe dat afloopt... Misschien, hopelijk, lukt het me wel!
Om de juiste informatie voor mijn bachelorpaper te vinden, blijf ik nog een beetje in cirkeltjes lopen. Ik heb het gevoel dat er maar heel weinig mensen op de hoogte zijn van de deontologische code voor gerechtstolken hier in Montpellier. Bijgevolg is het dus heel moeilijk om me daaromtrent te informeren. Na enkele verwoede pogingen, heb ik een afspraak kunnen maken met de verantwoordelijke van de experts (vertalers en tolken o.a.) op het Cour d'appel. Tijdens mijn gesprek met die vrouw ben ik een aantal interessante dingen te weten gekomen. Maar van hetgene dat ik echt moet weten, was ze niet op de hooge. Ze heeft me dus doorverwezen naar iamand anders: een secretaresse van La Compagnie des Experts de Justice près de la Cour d'appel. Ik had van die secretaresse een telefoonnummer en een e-mailadres gekregen en heb haar eerst een mailtje gestuurd. Maar omdat mails hier nogal weinig beantwoord worden, heb ik m'n stoute schoenen aangetrokken, heb ik haar thuisadres opgezocht en ben ik aan haar deur gaan bellen. Toen ze begreep wie ik was, verschoot ze wel even. Maar ze was echt heel vriendelijk en behulpzaam. Ze zei dat ze m'n mailtje al gelezen had en zelfs al naar haar verantwoordelijke had doorgestuurd om hem naar meer informatie te vragen. Echt wel heel uitzonderlijk, zo'n Franse actieveling! Jammer genoeg was ook zij niet op de hoogte van wat ik moet weten. Ze heeft me de gegevens doorgespeeld van de persoon die zich echt volledig zou toespitsen op de deontologische code van de gerechtstolken in Montpellier. Morgen heeft zij een congres met hem en ze heeft me beloofd hem in te lichten over mijn taak en hem aan te sporen contact met me op te zoeken. Maar ik heb toch al zelf iets ondernomen en heb hem via e-mail om een afspraak gevraagd. Ik heb het gevoel dat die man mij echt gaat kunnen voorthelpen. Maar dat valt natuurlijk nog even af te wachten. De secretaresse van de Compagnie was in ieder geval zo vriendelijk om te zeggen, en ik ben er zeker van dat ze het ook meent, dat ik haar altijd mag contacteren als ik een probleem ondervind. Op naar de volgende stap dus!
Ook de examens staan weldra voor de deur. Mijn eerste examen valt al op 30 november. Daarna heb ik nog een tijdje gewoon les en dan weer een examen op 6 december, twee examens op 7 december, een examen op 8 december en drie examens op 10 december. Van het laatste examen is nog geen exacte datum gekend maar het zal in ieder geval in de periode van 13 tot 17 december plaatsvinden. Er is ook een vak waarvoor ik geen eindexamen moet afleggen maar waarvoor ik een taak moet maken. Ondertussen heb ik die al afgemaakt en verzonden. Eigenlijk ben ik dus al van dat vak verlost (als die taak goedgekeurd wordt tenminste). Het gekke is dat de colleges rond dat vak nog niet zijn afgerond. Ik blijf daar dus maar gewoon naartoe gaan...
Veel mensen hebben me al gevraagd of ik nog niet ben bezweken voor de charmes van de ene of de andere Franse plaatselijke kerel. Om jullie gerust te stellen, of sommigen misschien teleur te stellen: dat is absoluut niet het geval. Ik vind het plaatselijke mannelijke geslacht eerder afstotelijk dan aantrekkelijk. Bovendien ben ik ook allesbehalve naar hier te gekomen om zo iemand te zoeken. Het is net super tof om hier zonder enige remming m'n eigen ding te kunnen doen! Ik zal mijn toekomst wel eens ooit in het Antwerpse tegenkomen.
Voor de rest amuseer ik mij hier met m'n plaatselijke vrienden. M'n agenda zit tegenwoordig ook heel vol. Ik ben zo goed als altijd onderweg of in de weer. Bijgevolg ben ik 's avond ook vaak crevée. Maar dat is juist plezant. Het lijkt misschien een cliché, maar een Erasmusuitwisseling is echt een hele ervaring en ik ben enorm blij ben dat ik dit mag en kan doen! Niettegenstaande dat ga ik ook blij zijn van weer in Schoten en in meer vertrouwde omgeving te zijn. Ik kijk vooral heel hard uit naar de feestdagen want voor de eerste keer in drie jaar ga ik eens geen blokperiode hebben dan! Maar ik ga Montpellier ook wel missen eens ik weer thuis ben. Een goede reden dus om er nog een dikke maand van te genieten!
Twee weken geleden is er hier in Montpellier en in de omliggende steden een alerte rouge afgekondigd. Dat houdt in dat er ongewone weersomstandigheden worden verwacht en dat ze de mensen aanraden om binnen te blijven en enkel buiten te komen wanneer het echt nodig is. Na enkele uren bleek dat ook echt wel nodig te zijn. Het regende en onweerde namelijk stevig. Verschillende mensen hebben met wateroverlast te kampen gehad. Maar gelukkig ben ik daarvan gespaard gebleven.
Ik heb de eerste uitslagen van m'n tussentijdse examen gekregen en die waren alle drie heel goed! Het vierde resultaat krijg ik pas maandag te horen. Waar ik blijkbaar wel niet zo sterk in ben, zijn mega gedetailleerde tekstanalyses. Voor een aantal vakken moeten we geregeld taken maken en vaak gaat het dan om de ene of de andere manier van tekstanalyse. Ik steek daar elke keer opnieuw veel tijd in en heb ook telkens het gevoel dat ik een goede analyse hebt opgebouwd. Maar wanneer ik dan de verbetering krijg, blijken de professoren toch niet altijd even overtuigd te zijn van mijn werk.Ik weet niet echt hoe ik daar verbetering in kan brengen want als ik ga vragen hoe ik het dan beter moet doen, geven ze daar geen echt antwoord op. Gelukkig wegen die taken, hoe gek het ook is, meestal niet zwaar door in het eindtotaal. Enkel voor het vak Outils et théorie d'analyse heb ik een beetje m'n bedenkingen wat het eindexamen betreft. Die les wordt gegeven door een jong ventje dat zichzelf nogal heel intelligent vindt maar wel vrij onbekwaam is als het op lesgeven aankomt. Hij is zo'n beetje van het type "vakidioot": hij weet ongelofelijk veel over Franse literatuur en literaire analyses maar kan het niet overbrengen en vooral geen deftige antwoorden op mijn vragen geven. Maar ja, we zien wel hoe dat afloopt... Misschien, hopelijk, lukt het me wel!
Om de juiste informatie voor mijn bachelorpaper te vinden, blijf ik nog een beetje in cirkeltjes lopen. Ik heb het gevoel dat er maar heel weinig mensen op de hoogte zijn van de deontologische code voor gerechtstolken hier in Montpellier. Bijgevolg is het dus heel moeilijk om me daaromtrent te informeren. Na enkele verwoede pogingen, heb ik een afspraak kunnen maken met de verantwoordelijke van de experts (vertalers en tolken o.a.) op het Cour d'appel. Tijdens mijn gesprek met die vrouw ben ik een aantal interessante dingen te weten gekomen. Maar van hetgene dat ik echt moet weten, was ze niet op de hooge. Ze heeft me dus doorverwezen naar iamand anders: een secretaresse van La Compagnie des Experts de Justice près de la Cour d'appel. Ik had van die secretaresse een telefoonnummer en een e-mailadres gekregen en heb haar eerst een mailtje gestuurd. Maar omdat mails hier nogal weinig beantwoord worden, heb ik m'n stoute schoenen aangetrokken, heb ik haar thuisadres opgezocht en ben ik aan haar deur gaan bellen. Toen ze begreep wie ik was, verschoot ze wel even. Maar ze was echt heel vriendelijk en behulpzaam. Ze zei dat ze m'n mailtje al gelezen had en zelfs al naar haar verantwoordelijke had doorgestuurd om hem naar meer informatie te vragen. Echt wel heel uitzonderlijk, zo'n Franse actieveling! Jammer genoeg was ook zij niet op de hoogte van wat ik moet weten. Ze heeft me de gegevens doorgespeeld van de persoon die zich echt volledig zou toespitsen op de deontologische code van de gerechtstolken in Montpellier. Morgen heeft zij een congres met hem en ze heeft me beloofd hem in te lichten over mijn taak en hem aan te sporen contact met me op te zoeken. Maar ik heb toch al zelf iets ondernomen en heb hem via e-mail om een afspraak gevraagd. Ik heb het gevoel dat die man mij echt gaat kunnen voorthelpen. Maar dat valt natuurlijk nog even af te wachten. De secretaresse van de Compagnie was in ieder geval zo vriendelijk om te zeggen, en ik ben er zeker van dat ze het ook meent, dat ik haar altijd mag contacteren als ik een probleem ondervind. Op naar de volgende stap dus!
Ook de examens staan weldra voor de deur. Mijn eerste examen valt al op 30 november. Daarna heb ik nog een tijdje gewoon les en dan weer een examen op 6 december, twee examens op 7 december, een examen op 8 december en drie examens op 10 december. Van het laatste examen is nog geen exacte datum gekend maar het zal in ieder geval in de periode van 13 tot 17 december plaatsvinden. Er is ook een vak waarvoor ik geen eindexamen moet afleggen maar waarvoor ik een taak moet maken. Ondertussen heb ik die al afgemaakt en verzonden. Eigenlijk ben ik dus al van dat vak verlost (als die taak goedgekeurd wordt tenminste). Het gekke is dat de colleges rond dat vak nog niet zijn afgerond. Ik blijf daar dus maar gewoon naartoe gaan...
Veel mensen hebben me al gevraagd of ik nog niet ben bezweken voor de charmes van de ene of de andere Franse plaatselijke kerel. Om jullie gerust te stellen, of sommigen misschien teleur te stellen: dat is absoluut niet het geval. Ik vind het plaatselijke mannelijke geslacht eerder afstotelijk dan aantrekkelijk. Bovendien ben ik ook allesbehalve naar hier te gekomen om zo iemand te zoeken. Het is net super tof om hier zonder enige remming m'n eigen ding te kunnen doen! Ik zal mijn toekomst wel eens ooit in het Antwerpse tegenkomen.
Voor de rest amuseer ik mij hier met m'n plaatselijke vrienden. M'n agenda zit tegenwoordig ook heel vol. Ik ben zo goed als altijd onderweg of in de weer. Bijgevolg ben ik 's avond ook vaak crevée. Maar dat is juist plezant. Het lijkt misschien een cliché, maar een Erasmusuitwisseling is echt een hele ervaring en ik ben enorm blij ben dat ik dit mag en kan doen! Niettegenstaande dat ga ik ook blij zijn van weer in Schoten en in meer vertrouwde omgeving te zijn. Ik kijk vooral heel hard uit naar de feestdagen want voor de eerste keer in drie jaar ga ik eens geen blokperiode hebben dan! Maar ik ga Montpellier ook wel missen eens ik weer thuis ben. Een goede reden dus om er nog een dikke maand van te genieten!
dinsdag 1 november 2011
Van nu tot een ver-van-mijn-bedshow
Hier nogmaals een kleine update. Ik heb niet echt heel veel speciaals te vertellen want alles gaat hier zo wat z'n gewone gangetje. Maar toch kon ik het niet laten om wat neer te typen.
Vanaf vorige week donderdag t.e.m. vandaag heb ik een verlengd weekend. Het moment bij uitstek om eens goed uit te slapen dus! En bovendien een gelegenheid om op broekenjacht te gaan. Aangezien ik hier een van mijn geliefde jeansen versleten heb, moet ik dus wel op zoek gaan naar een nieuw exemplaar. Maar mijn zoektocht is in een echte queeste geresulteerd. Ik vind echt niets dat past. Maar zoals ze het hier zouden zeggen: la persévérance vient à bout de tout!
Vrijdagavond ben ik naar de nieuwe film van Kuifje gaan kijken. Omdat de Fransen een extreme drang hebben om alles in hun eigen taaltje om te zetten, heeft natuurlijk ook die film z'n originele titel moeten opgeven. Hier draagt hij de titel Tintin et le Secret de La Licorne. We hebben die film in 3D gezien, wat voor mij een nieuwigheid was. Ik vond het een leuk tijdverdrijf maar ik ben zeker niet wild van de film. Ik vind wel dat de personages heel realistisch uitgewerkt zijn. Het was wel gek om de hele tijd Franse eigennamen te horen. Kuifje is hier natuurlijk Tintin en Bobby wordt Milou genoemd. Ik heb een 3D-brilletje als souvenir want dat mochten we bijhouden! ^^
Wat me ook elke keer opvalt, is de prijs van de drankjes op café. Je vindt eigenlijk nergens iets dat minder kost dan 2,5 euro en dat is dan ook een absoluut minimum. Wijn en bier zijn het voordeligst. Een glas wijn kost 2,5 à 3 euro en voor een halve liter bier betaal je ook zoiets. Een gewoon Belgisch pintje kennen ze hier niet. En zeker niet als je weet dat er voornamelijk Heineken gedronken wordt. Dat is hier zo wat het populairste en meest te verkrijgen bier. Heel grappig! De prijzen van de andere dranken gaan in stijgende lijn. Zo zag ik vrijdag dat in het café waar we na de film iets gaan drinken waren, een glas Duvel 6 euro kostte! Ronduit decadent!
Wat mijn schoolgaan betreft, ik heb al 7 van de 13 weken achter de rug! Ik heb ook al 4 examens afgelegd waarvan 3 van de 4, denk ik toch minstens, vlot gingen. Het vierde was wat moeilijker! Dat was een Spaanse tekst die we naar het Frans moesten omzette. Ik mocht als Erasmusstudent wel woordenboeken gebruiken maar om een degelijke vertaling af te kunnen leveren, heb je wel wat meer nodig dan dat. De te vertalen tekst was van het litteraire genre, vol zinnen die verschillende regels in beslag namen en dus bijgevolg best wel moeilijk om met heel beperkte middelen te vertalen.
Ik vind ook dat de Franse onderwijsstructuur heel slecht is, op het gebied van talen althans want over de rest kan ik niet oordelen. Voor Spaans bijvoorbeeld bestaan er hier geen lessen grammatica of geen verplicht te studeren boeken woordenschat. De grammaticaregels worden zo tussendoor maar eens flauw uitgelegd. En vaak moet je dan nog vaststellen dat de docenten niet eens helemaal op de hoogte zijn van bepaalde uitzonderingen. Daar kan mijn verstand dus echt niet bij! Hetzelfde geldt trouwens voor de Franse lessen. Soms worden er dingen op het bord geschreven waar de Franse leerlingen zich een kwartier over zitten te verwonderen terwijl het eigenlijk om heel evidente taalregels gaat. Zo zie je maar dat ons Belgische onderwijssysteem echt wel heel degelijk is!
Desondanks dat, wordt er toch wel een zekere inspanning van de leerlingen verwacht. Voor enkele vakken moet ik geregeld een taak maken. Meestal gaat het dan om besprekingen of analyses van teksten. De Fransen, en bijgevolg ook ik, moeten dat doen volgens een strikte methode waarbij er moet geïnterpreteerd worden rond verschillende axes de lecture, iets wat we in België helemaal niet kennen. Ik vind dat best wel moeilijk want meestal moet je dan van een A4'tje een analyse van zo'n 4 à 5 pagina's schrijven. 'Verzinnen' zou ik het beter noemen, want als ik andersmans interpretatie lees of beluister, ontdek ik daar precies meer fantasie in dan realiteit. Dus ik probeer deels op dezelfde manier het gewenste aantal pagina's te bereiken. En ik kan jullie vertellen dat het echt ongelofelijk boeiend is wat je op die manier allemaal ontdekt in literatuur!
Ook met mijn bachelorpaper ben ik nog steeds bezig. Maar het is vaak moeilijk om de juiste mensen te bereiken. De Franse nonchalance is permanent aanwezig en werkt me soms ook lichtelijk op de zenuwen. Maar ondanks dat vind ik wel dat ik een heel interessant onderwerp heb gekozen en heb ik er alle vertrouwen in dat alles op tijd zal klaargeraken!
Ik ben ook helemaal paraat voor de feestdagen! Maar dat is gelukkig nog een ver-van-mijn-bedshow! Ik heb het hier veel te hard naar m'n zin en wil dus nog een tijdje hier blijven alvorens terug te keren!
En dan, naar goede gewoonte nog enkele kleinigheden om af te ronden:
- Ik ga hier 1 keer per week naar het sportzaaltje van de residentie, waar ik dan enige tijd op de loopband doorbreng. Aanvankelijk was ik begonnen met een kwartier te lopen. Maar ondertussen heb ik dat verlengd tot 20 minuten. Geen topprestatie dus, maar wel een begin!
- Het weer is hier heel wisselvallig. Op sommige dagen is de lucht donkergrijs en regent het hevig terwijl op andere dagen de hemel helderblauw is en er zelfs enkele zonnestralen te bespeuren vallen.
- Ik mis onze Belgische beenhouwerijen heel erg! De keuze in vlees is hier echt enorm beperkt!
- Soms kijk ik naar fragmenten uit het programma Zonde van de zendtijd en ik vind dat echt hilarisch!
- Dankzij mijn Erasmusverblijf krijg ik een heel duidelijk beeld van wie er echt in mij geïnteresseerd is en wie totaal ongevoelig is voor mijn afwezigheid.
- Ook onhandige ik is hier af en toe présente. Vorige week zette ik bijvoorbeeld, zonder het te beseffen welteverstaan, een plastieken fles melk op een hete kookplaat. Conclusie: een verbrande geur in de kamer en een fles melk die moest uitlekken in de wasbak alvorens in de vuilbak te belanden.
Vanaf vorige week donderdag t.e.m. vandaag heb ik een verlengd weekend. Het moment bij uitstek om eens goed uit te slapen dus! En bovendien een gelegenheid om op broekenjacht te gaan. Aangezien ik hier een van mijn geliefde jeansen versleten heb, moet ik dus wel op zoek gaan naar een nieuw exemplaar. Maar mijn zoektocht is in een echte queeste geresulteerd. Ik vind echt niets dat past. Maar zoals ze het hier zouden zeggen: la persévérance vient à bout de tout!
Vrijdagavond ben ik naar de nieuwe film van Kuifje gaan kijken. Omdat de Fransen een extreme drang hebben om alles in hun eigen taaltje om te zetten, heeft natuurlijk ook die film z'n originele titel moeten opgeven. Hier draagt hij de titel Tintin et le Secret de La Licorne. We hebben die film in 3D gezien, wat voor mij een nieuwigheid was. Ik vond het een leuk tijdverdrijf maar ik ben zeker niet wild van de film. Ik vind wel dat de personages heel realistisch uitgewerkt zijn. Het was wel gek om de hele tijd Franse eigennamen te horen. Kuifje is hier natuurlijk Tintin en Bobby wordt Milou genoemd. Ik heb een 3D-brilletje als souvenir want dat mochten we bijhouden! ^^
Wat me ook elke keer opvalt, is de prijs van de drankjes op café. Je vindt eigenlijk nergens iets dat minder kost dan 2,5 euro en dat is dan ook een absoluut minimum. Wijn en bier zijn het voordeligst. Een glas wijn kost 2,5 à 3 euro en voor een halve liter bier betaal je ook zoiets. Een gewoon Belgisch pintje kennen ze hier niet. En zeker niet als je weet dat er voornamelijk Heineken gedronken wordt. Dat is hier zo wat het populairste en meest te verkrijgen bier. Heel grappig! De prijzen van de andere dranken gaan in stijgende lijn. Zo zag ik vrijdag dat in het café waar we na de film iets gaan drinken waren, een glas Duvel 6 euro kostte! Ronduit decadent!
Wat mijn schoolgaan betreft, ik heb al 7 van de 13 weken achter de rug! Ik heb ook al 4 examens afgelegd waarvan 3 van de 4, denk ik toch minstens, vlot gingen. Het vierde was wat moeilijker! Dat was een Spaanse tekst die we naar het Frans moesten omzette. Ik mocht als Erasmusstudent wel woordenboeken gebruiken maar om een degelijke vertaling af te kunnen leveren, heb je wel wat meer nodig dan dat. De te vertalen tekst was van het litteraire genre, vol zinnen die verschillende regels in beslag namen en dus bijgevolg best wel moeilijk om met heel beperkte middelen te vertalen.
Ik vind ook dat de Franse onderwijsstructuur heel slecht is, op het gebied van talen althans want over de rest kan ik niet oordelen. Voor Spaans bijvoorbeeld bestaan er hier geen lessen grammatica of geen verplicht te studeren boeken woordenschat. De grammaticaregels worden zo tussendoor maar eens flauw uitgelegd. En vaak moet je dan nog vaststellen dat de docenten niet eens helemaal op de hoogte zijn van bepaalde uitzonderingen. Daar kan mijn verstand dus echt niet bij! Hetzelfde geldt trouwens voor de Franse lessen. Soms worden er dingen op het bord geschreven waar de Franse leerlingen zich een kwartier over zitten te verwonderen terwijl het eigenlijk om heel evidente taalregels gaat. Zo zie je maar dat ons Belgische onderwijssysteem echt wel heel degelijk is!
Desondanks dat, wordt er toch wel een zekere inspanning van de leerlingen verwacht. Voor enkele vakken moet ik geregeld een taak maken. Meestal gaat het dan om besprekingen of analyses van teksten. De Fransen, en bijgevolg ook ik, moeten dat doen volgens een strikte methode waarbij er moet geïnterpreteerd worden rond verschillende axes de lecture, iets wat we in België helemaal niet kennen. Ik vind dat best wel moeilijk want meestal moet je dan van een A4'tje een analyse van zo'n 4 à 5 pagina's schrijven. 'Verzinnen' zou ik het beter noemen, want als ik andersmans interpretatie lees of beluister, ontdek ik daar precies meer fantasie in dan realiteit. Dus ik probeer deels op dezelfde manier het gewenste aantal pagina's te bereiken. En ik kan jullie vertellen dat het echt ongelofelijk boeiend is wat je op die manier allemaal ontdekt in literatuur!
Ook met mijn bachelorpaper ben ik nog steeds bezig. Maar het is vaak moeilijk om de juiste mensen te bereiken. De Franse nonchalance is permanent aanwezig en werkt me soms ook lichtelijk op de zenuwen. Maar ondanks dat vind ik wel dat ik een heel interessant onderwerp heb gekozen en heb ik er alle vertrouwen in dat alles op tijd zal klaargeraken!
Ik ben ook helemaal paraat voor de feestdagen! Maar dat is gelukkig nog een ver-van-mijn-bedshow! Ik heb het hier veel te hard naar m'n zin en wil dus nog een tijdje hier blijven alvorens terug te keren!
En dan, naar goede gewoonte nog enkele kleinigheden om af te ronden:
- Ik ga hier 1 keer per week naar het sportzaaltje van de residentie, waar ik dan enige tijd op de loopband doorbreng. Aanvankelijk was ik begonnen met een kwartier te lopen. Maar ondertussen heb ik dat verlengd tot 20 minuten. Geen topprestatie dus, maar wel een begin!
- Het weer is hier heel wisselvallig. Op sommige dagen is de lucht donkergrijs en regent het hevig terwijl op andere dagen de hemel helderblauw is en er zelfs enkele zonnestralen te bespeuren vallen.
- Ik mis onze Belgische beenhouwerijen heel erg! De keuze in vlees is hier echt enorm beperkt!
- Soms kijk ik naar fragmenten uit het programma Zonde van de zendtijd en ik vind dat echt hilarisch!
- Dankzij mijn Erasmusverblijf krijg ik een heel duidelijk beeld van wie er echt in mij geïnteresseerd is en wie totaal ongevoelig is voor mijn afwezigheid.
- Ook onhandige ik is hier af en toe présente. Vorige week zette ik bijvoorbeeld, zonder het te beseffen welteverstaan, een plastieken fles melk op een hete kookplaat. Conclusie: een verbrande geur in de kamer en een fles melk die moest uitlekken in de wasbak alvorens in de vuilbak te belanden.
donderdag 13 oktober 2011
Evenwicht in alexandrijnen
Vandaag heb ik schoolweek 6 ingezet! Dat wil zeggen dat de helft van het semester al in zicht is. De tijd gaat echt akelig snel vooruit!
Ik blijf erbij dat het niveau tijdens de lessen serieus wat lager ligt dan in Lessius. En ook het evaluatiesysteem is heel anders. Hier wordt onze aanwezigheid tijdens de lessen heel vaak gecontroleerd en is er veel meer permanente evaluatie. Ik heb bijvoorbeeld al een aantal taken en kleine testjes moeten maken. En volgende maandag heb ik zelfs al een eerste "examen". Let daarbij vooral op de aanhalingstekens. Ik weet niet goed waaraan ik me moet verwachten want we hebben nog maar 5 x 1,5u les gehad van dat vak. Het gaat om Thème, waarbij we moeten "vertalen" van Frans naar Spaans. Dat is niet altijd evident omdat ik vaak geconfronteerd wordt met woorden die me onbekend zijn. Maar al bij al is het echt wel mogelijk! Zeker omdat ze hier vertalingen van ons verwachten die ongelofelijk ondermaats zijn. Ik heb al vaak teruggedacht aan de lessen Vertaal- en tolkwetenschap op Lessius waarin we theorieën hebben gezien over 'hoe en wat er vertaald moet worden'. Het zijn ook die strategieën die we in België proberen toe te passen. Maar de Fransen, of toch minstens de docenten van Paul Valéry, lappen die principes aan hun laars. Ik moet hier vertalingen afleveren die ik zelf vreselijk slecht vind en waarvoor ik in België gegarandeerd zou zakken. Heel gek!
Maar volgens mij is dat te wijten aan het feit dat ze hier heel weinig aandacht besteden aan de professionalisering van vertalers en tolken. Ik ben ondertussen al twee keer naar La Cour d'appel (Het Hof van Beroep) geweest om informatie te vergaren voor mijn bachelorpaper. Daar vertelde een plaatselijke griffier me dat zelfs niet opgeleide mensen zich kunnen opgeven om te komen tolken tijdens gerechtszittingen. Echt een typisch voorbeeld van Franse nonchalance! Ondanks dat vind ik het heel leuk om me wat in het gerechtswezen te verdiepen en op zoek te gaan naar informatie over de gerechtstolken hier. Er is wel een moeilijkheid aan mijn opdracht verbonden want het is niet evident om de juiste personen te vinden en te contacteren. Maar goed, dat gezegd zijnde... Waarschijnlijk zijn de meesten onder jullie niet veel met een betoog over vertaal- en tolkvereisten! ^^
Voor de rest verloop alles hier zoals de vorige weken. Ik ben vorige week zaterdag met Katharina (Kathi), Paul en Aurore naar een marktje geweest met plaatselijke en regionale delicatessen. Het leuke daaraan was dat we er heel veel mochten proeven: honing, wijn, kaas, confituur, olijfolie, brood,... Dinsdag ben ik, na de grammaticales die tot 20.15u duurde, samen met Katharina (Kathi), Nick en Katharina (Kasia) nog een terrasje gaan doen. Voordien zijn we bij Nick blijven eten en vandaag ben ik na de les naar Kasia geweest. Maar ondanks de charmes van de anderen hun kamers, vind ik mijn studio stiekem toch nog wat leuker.
Mijn Erasmusavontuur bezorgt me soms ook wel eens een confrontatie met mezelf. Ik besef namelijk hoe langer hoe meer dat ik een echt gewoontedier ben. Mijn leven bestaat uit talloze patronen en structuren. Ik ondervind dat ik een vast ritme en evenwicht nodig. Ik plan de dagen en denk véél te veel na. Onvoorziene omstandigheden zijn dan ook vaak in strijd met mijn eigen ik. Bovendien ondervind ik ook dat ik blij ben van geen gedeelde keuken of badkamer te hebben. Ik ben veel te hard gesteld op privacy. Ik zou denk ik absoluut geen rekening kunnen, en willen, houden met anderen op het gebied van eten en wassen. (Nu ik het zelf herlees klinkt het best wel egoïstisch en kom ik vast over als een moeilijk mens! ^^)
Verder nog enkele kleinigheden:
- Mijn kookkunsten worden beter met de dag.
- Ik heb vandaag een koopje gedaan: ik heb voor 10 euro een bordeauxrode handtas gekocht.
- Morgen komt er (eindelijk) iemand voor het probleem met m'n koelkast.
- Ik volg het proces rond Ronald Janssen en walg van zijn persoonlijkheid.
- Ik heb de loopband hier in de sportzaal uitgetest.
- Er zijn veel Franse romans die ik graag zou willen lezen. Ook Fables van J. de la Fontaine intrigeert me nogal sterk.
En om romantisch af te sluiten het volgende:
Ik heb een Frans (inhoudelijk simplistisch) alexandrijn geschreven. Het ligt me niet echt om dat zo'n genre te schrijven omdat je echt lettergrepen moet zitten tellen en je op die manier echt gekunstelde, weinig natuurlijke poezië verkrijgt. Maar het evenwichtige, symmetrische resultaat (6/6/6/6) ervan bevalt me wel.
Les fleurs dans la vallée sentent un bon parfum
Les papillons dans l'air suivent leur long chemin
Les nuages sont blancs et les arbres bien bruns
C'est là où je t'embrasse et te donne un câlin
Ik blijf erbij dat het niveau tijdens de lessen serieus wat lager ligt dan in Lessius. En ook het evaluatiesysteem is heel anders. Hier wordt onze aanwezigheid tijdens de lessen heel vaak gecontroleerd en is er veel meer permanente evaluatie. Ik heb bijvoorbeeld al een aantal taken en kleine testjes moeten maken. En volgende maandag heb ik zelfs al een eerste "examen". Let daarbij vooral op de aanhalingstekens. Ik weet niet goed waaraan ik me moet verwachten want we hebben nog maar 5 x 1,5u les gehad van dat vak. Het gaat om Thème, waarbij we moeten "vertalen" van Frans naar Spaans. Dat is niet altijd evident omdat ik vaak geconfronteerd wordt met woorden die me onbekend zijn. Maar al bij al is het echt wel mogelijk! Zeker omdat ze hier vertalingen van ons verwachten die ongelofelijk ondermaats zijn. Ik heb al vaak teruggedacht aan de lessen Vertaal- en tolkwetenschap op Lessius waarin we theorieën hebben gezien over 'hoe en wat er vertaald moet worden'. Het zijn ook die strategieën die we in België proberen toe te passen. Maar de Fransen, of toch minstens de docenten van Paul Valéry, lappen die principes aan hun laars. Ik moet hier vertalingen afleveren die ik zelf vreselijk slecht vind en waarvoor ik in België gegarandeerd zou zakken. Heel gek!
Maar volgens mij is dat te wijten aan het feit dat ze hier heel weinig aandacht besteden aan de professionalisering van vertalers en tolken. Ik ben ondertussen al twee keer naar La Cour d'appel (Het Hof van Beroep) geweest om informatie te vergaren voor mijn bachelorpaper. Daar vertelde een plaatselijke griffier me dat zelfs niet opgeleide mensen zich kunnen opgeven om te komen tolken tijdens gerechtszittingen. Echt een typisch voorbeeld van Franse nonchalance! Ondanks dat vind ik het heel leuk om me wat in het gerechtswezen te verdiepen en op zoek te gaan naar informatie over de gerechtstolken hier. Er is wel een moeilijkheid aan mijn opdracht verbonden want het is niet evident om de juiste personen te vinden en te contacteren. Maar goed, dat gezegd zijnde... Waarschijnlijk zijn de meesten onder jullie niet veel met een betoog over vertaal- en tolkvereisten! ^^
Voor de rest verloop alles hier zoals de vorige weken. Ik ben vorige week zaterdag met Katharina (Kathi), Paul en Aurore naar een marktje geweest met plaatselijke en regionale delicatessen. Het leuke daaraan was dat we er heel veel mochten proeven: honing, wijn, kaas, confituur, olijfolie, brood,... Dinsdag ben ik, na de grammaticales die tot 20.15u duurde, samen met Katharina (Kathi), Nick en Katharina (Kasia) nog een terrasje gaan doen. Voordien zijn we bij Nick blijven eten en vandaag ben ik na de les naar Kasia geweest. Maar ondanks de charmes van de anderen hun kamers, vind ik mijn studio stiekem toch nog wat leuker.
Mijn Erasmusavontuur bezorgt me soms ook wel eens een confrontatie met mezelf. Ik besef namelijk hoe langer hoe meer dat ik een echt gewoontedier ben. Mijn leven bestaat uit talloze patronen en structuren. Ik ondervind dat ik een vast ritme en evenwicht nodig. Ik plan de dagen en denk véél te veel na. Onvoorziene omstandigheden zijn dan ook vaak in strijd met mijn eigen ik. Bovendien ondervind ik ook dat ik blij ben van geen gedeelde keuken of badkamer te hebben. Ik ben veel te hard gesteld op privacy. Ik zou denk ik absoluut geen rekening kunnen, en willen, houden met anderen op het gebied van eten en wassen. (Nu ik het zelf herlees klinkt het best wel egoïstisch en kom ik vast over als een moeilijk mens! ^^)
Verder nog enkele kleinigheden:
- Mijn kookkunsten worden beter met de dag.
- Ik heb vandaag een koopje gedaan: ik heb voor 10 euro een bordeauxrode handtas gekocht.
- Morgen komt er (eindelijk) iemand voor het probleem met m'n koelkast.
- Ik volg het proces rond Ronald Janssen en walg van zijn persoonlijkheid.
- Ik heb de loopband hier in de sportzaal uitgetest.
- Er zijn veel Franse romans die ik graag zou willen lezen. Ook Fables van J. de la Fontaine intrigeert me nogal sterk.
En om romantisch af te sluiten het volgende:
Ik heb een Frans (inhoudelijk simplistisch) alexandrijn geschreven. Het ligt me niet echt om dat zo'n genre te schrijven omdat je echt lettergrepen moet zitten tellen en je op die manier echt gekunstelde, weinig natuurlijke poezië verkrijgt. Maar het evenwichtige, symmetrische resultaat (6/6/6/6) ervan bevalt me wel.
Les fleurs dans la vallée sentent un bon parfum
Les papillons dans l'air suivent leur long chemin
Les nuages sont blancs et les arbres bien bruns
C'est là où je t'embrasse et te donne un câlin
Abonneren op:
Posts (Atom)