Ondertussen is het werk rond mijn bachelorpaper heel hard opgeschoten! Ik ben daar ongelofelijk gelukkig mee want de tijd begint stilaan te korten. Bovendien wilde ik ook m'n inspanningen beloond zien. Bij dezen kan ik jullie vertellen dat me dat grotendeels gelukt is. Ik heb in tussentijd veel afspraken gehad, met verschillende mensen. Eerst en vooral heb ik me geïnformeerd over de algemene werkwijze van de gerechtstolken, de lijst(en) waarop hun contactgegevens staan, hun verdiensten, de deontologie waaraan ze zich moeten houden,... Eenmaal ik van die zaken voldoende op de hoogte was, vond ik het hoog tijd om eens te gaan praten met gerechtstolken zelf. Ik heb dat niet sneller willen doen omdat ik eerst een beter inzicht wilde hebben in hun werksfeer en me niet zonder enige voorkennis met hen aan een gesprek te moeten wagen. Ik heb dus vervolgens meer dan twintig tolken via mail gecontacteerd. Vier onder hen hebben gereageerd op mijn mail en ik heb afgesproken met drie van hen (aangezien de vierde niet tijdig vrij was). Dat waren drie enorm verrijkende gesprekken! Maar ook alle drie totaal verschillend. Ik vind het heel tof dat die drie mensen me een uiteenlopende visie op hun werk en omgeving hebben kunnen geven. Zo heb ik, denk ik, een vrij volledig en correct beeld van het beroep van de Franse gerechstolken. Het aangename contact met die tolken heeft me nog meer aangemoedigd om zelf in de toekomst ook zoiets te gaan doen. Bovendien had ik eindelijk het gevoel van eens een gesprek te kunnen voeren over iets wat me echt interesseert. Ik vind dat de Franse studenten hier vaak heel onbekwaam en inhoudloos zijn. Maar bij die drie vrouwen voelde ik me echt helemaal in mijn eigen interessesfeer! Super plezant!
Ook vanmorgen heb ik weer wat ondernomen. Ik had al verschillende keren gevraagd wanneer ik eens een publieke zitting zou kunnen meemaken waarin een tolk aanwezig zou zijn Maar blijkbaar is dat niet zo evident aangezien die meestal in strafzaken worden ingeschakeld en dat nu net de zaken zijn die meestal niet voor publiek toegankelijk zijn. Toch ben ik gisteren op het Cour d'appel nog eens gaan informeren of die mogelijkheid niet bestaat. Een griffier stelde me voor om vandaag terug te komen omdat er een persoon van Marokkaanse afkomst zou worden ondervraagd omdat hij illegaal in Frankrijk verblijft, het bevel heeft gekregen het Franse grondgebied te verlaten en daartegen beroep heeft aangetekend. Ik vond dat een super tof voorstel en ben er dus ook op ingegaan. Jammer genoeg heeft de ondervraging niet heel lang geduurd want de advocaat van de beklaagde bleek afstand te hebben gedaan van de zaak. Er moest dus een andere advocaat worden aangewezen en daarom is de ondervraging gedurende een zekere tijd geschorst. Ik ben in tussentijd vertrokken omdat ik nog aardig wat studeerwerk had. Maar de griffier heeft beloofd me te contacteren voor een volgende zaak met tolk. Ik hoop dus dat hij zich daaraan houdt. Mocht dat niet het geval zijn, ga ik zelf na mijn examens nog wel zeker eens horen. Momenteel heb ik geen tijd meer om tot ginder te gaan. Ik vond het vanmorgen in ieder geval al heel boeiend en leerrijk. Gegarandeerd sta ik daar na mijn examens terug!
Wat die examens betreft... Er komt momenteel nogal veel bij elkaar. Ik heb al een eerste examen achter de rug en dat ging goed. De anderen komen er weldra aan. Het is dus studeren geblazen. Maar tussendoor heb ik nog les van de vakken waarvan het examen pas op het einde van de reeks plaatsvindt. Daarenboven ben ik nog bezig met de paper, wat niet anders kan omdat ik hier bepaalde dingen op tijd moet weten. Het is dus vrij tot zeer druk, zeker omdat het koken en kuisen er ook bijkomt. Ik ben dus op het einde van de dag heel blij dat ik even op m'n stoel kan gaan zitten en kan niksen om daarna zalig te gaan slapen. Rust is heel welgekomen de laatste dagen!
Om nog even terug te komen op de "inhoudloosheid" van sommige mensen hier. Het blijft me verbazen hoe onwetend sommige mensen zijn. Vandaag botste ik bijvoorbeeld op een magistraat die niet wist welke talen er in België gesproken worden! Zo iemand zouden ze toch z'n fuctie moeten afnemen?! Sinds mijn verblijf hier, ben ik er rotsvast van overtuigd dat de meeste verlichte geesten eerder in noordelijke gebieden wonen. Ik heb zo het gevoel dat er in Frankrijk op alle gebied een grote nonchalance heerst. Zo ook op Paul Valéry. Nu de meeste lessen achter de rug zijn, denk ik wel dat ik een balans kan opmaken van wat ik daar heb bijgeleerd. Sommige lessen waren, zoals dat altijd en overal het geval is, interresanter dan anderen. Ondanks het feit dat ik veel moet studeren nu, blijf ik bij het feit dat het niveau hier lager ligt dan op Lessius. Langs de ene kant is dat tof. Maar langs de andere kant merk ik dat ik wat op m'n honger blijf zitten en nood heb aan meer input.
Vorige week is er hier iemand van EDF, een elektriciteitsmaatschappij, langsgeweest om naar het geluid in m'n studio te komen luisteren. Maar die man beweerde dat hij er niets aan kon veranderen en er een echte technicien moest gecontacteerd worden. De directrice van de residentie is er daarentegen sterk van overtuigd dat het wel degelijk EDF is die het probleem moet oplossen. Daarom komt er maandag opnieuw iemand van die maatschappij langs.
Zoals jullie misschien al wel door de regels door, of zelfs letterlijk, konden lezen, schiet er maar een beperkte tijd over om even op adem te komen. Toch maak ik elke maandagavond tijd vrij om te gaan lopen. Eigenlijk vind ik dat echt absoluut niet tof. Maar op die manier die ik toch iets aan m'n conditie en kan ik wat stoom aflaten na een drukke week. Vorige week ben ik zaterdagnammidag naar la Fête des Vignes geweest op het Place de la Comédie. Daar kon je voor een luttele twee euro een glas en drie wijndegustaties krijgen. Een ideale ontspanning, en dat onder een blauwe hemel en een warme zon. Vanaf dit weekend begint de kerstmarkt daar. Ik vind het een beetje raar want ondanks die markt en het feit dat er een grote kerstboom staat, is het hier nog echt lenteweer en lijkt het zo "onkerstmisachtig".
Toch heb ik heel veel zin in Kerstmis: in iedereen terugzien, in gezellig samenzijn, in lekker eten,... Toch wil ik daar nog niet te hard naar uitkijken want weer in België zijn betekent niet meer in Montpellier vertoeven. Ik heb een heel dubbel gevoel rond mijn terugkeer naar Schoten city. Niet omdat ik niet terug wil, integedeel, maar wel omdat ik het leven hier in Montpellier zal moeten staken. Maar misschien is dat nu net wat van mij een blijvende Montpelliéraine zal maken, stakingen zijn hier toch alledaagse kost. Zo neem ik zelfs met mijn vertrek hun gewoontes mee. In ieder geval neem ik de dagen maar zoals ze zich aanbieden: eerst nog wat werken en profiteren van deze zuidelijke stad om daarna weer naar het vertrouwde noordelijke Antwerpen te trekken. Zo zal het zijn, en zo is het ook goed.
Alvorens dit bericht de digitale wereld in te sturen toch nog een laatste iets. Vroeger, en daarmee verwijs ik naar zo'n drie, vier of vijf jaar geleden, schreef ik regelmatig. Sinds ik deze blog heb, is die goesting weer aangewakkerd. Ik vind schrijven opnieuw plezierig. Natuurlijk heb ik niet de ambitie, en ook niet het talent, om de nieuwe Montaigne of Rousseau of wie dan ook te worden. Nog minder weet ik hoe ik aan die "schrijfdrang" uiting moet geven.
